Κορονοϊός και η εποχή του

Ο κορονοϊός είναι ένας αόρατος εχθρός που μας κήρυξε έναν πόλεμο, ο οποίος δεν γνωρίζει σύνορα ούτε ταξικούς διαχωρισμούς. Περιόρισε σε μεγάλο βαθμό την εξωτερική ελευθερία όλων μας και δοκίμασε τα όρια και τις αντοχές μας, καθώς μας κατέστησε πολιορκημένους στα ίδια μας τα σπίτια.

Η εσωτερική μας όμως ελευθερία ήταν και είναι στο χέρι μας να παραμείνει αλώβητη. Στην προ κορονοϊού εποχή όλοι θεωρούσαμε τη σωματική μας υγεία σχεδόν άτρωτη, ο ιός όμως αυτός που τώρα καραδοκεί παντού, μας έκανε να αισθανόμαστε μια μόνιμη ανασφάλεια που μερικές φορές οδηγεί σε μια νέου είδους αντι- κοινωνικότητα, που δεν εξαρτάται από προσωπικές επιλογές και υποκειμενικά κριτήρια.

Ωστόσο μέσα από αυτόν τον περιορισμό της κοινωνικότητάς μας, μας δόθηκε η ευκαιρία να φιλοσοφήσουμε τη ζωή και να επιδοθούμε σε μια ουσιαστική επικοινωνία με τους γύρω μας, τοποθετώντας την αξία της ανθρώπινης ζωής στο επίκεντρο της κάθε κοινωνικής μας συναναστροφής.

Επίσης κατανοήσαμε ότι με υπευθυνότητα και συνυπευθυνότητα μπορούμε να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες που ανακύπτουν και θα ανακύπτουν, γιατί ο ανθρώπινος βίος είναι μια συνεχής περιπέτεια. Και το πιο σημαντικό είναι να αισθανόμαστε βεβαιότητα μέσα στην εκάστοτε περιρρέουσα αβεβαιότητα, προκειμένου να μένουμε δημιουργικοί και να εξελισσόμαστε ως άνθρωποι.

Έτσι αν και θα νιώθουμε περισσότερο ευάλωτοι, θα προσαρμοστούμε στη νέα πραγματικότητα χωρίς να λησμονήσουμε τις συνήθειες του παρελθόντος που μας ευχαριστούσαν και παράλληλα επινοώντας νέους τρόπους ψυχαγωγίας, τηρώντας βέβαια τα απαραίτητα μέτρα προστασίας.

Τελειώνοντας θα λέγαμε ότι η έξοδος από αυτή τη νέα πολιορκία είναι να αμφισβητήσουμε τα δεδομένα που μας επιβλήθηκαν για μια δήθεν ευτυχία και να φτιάξουμε τα δικά μας με τη σοφία που αποκομίσαμε και το όραμα « να φωτιστούμε και να φωτίσουμε » που όλοι έχουμε τόσο ανάγκη να δούμε να πραγματοποιείται στη ζωή μας.

Κοινωνικοί στοχασμοί από ένα ωφελούμενο μέλος